Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Μερόνυχτα

A case of you

Θέλω να σε κοιτάζω όταν πλαγιάζεις.
Ν' ακούω τον ήχο απ' τα βλέφαρά σου στο μαξιλάρι·
το πως ανοιγοκλείνουν προτού δοθείς στον ύπνο.
Θέλω να κλέβω τη ζεστασιά σου με τα ξυλιασμένα πόδια μου,
να χώνω τη χούφτα μου στα σκέλια σου
να περπατώ με τα χείλη μου στα μαλλιά σου.

Είσαι οι μουσικές και τ' αστέρια·
Oι θεωρίες που σκαρφίζεται το κεφάλι μου.
Είσαι οι λέξεις που σκαρφαλώνουν στο λαιμό μου·
Αυτές που σκοντάφτουν και κάνουν τα μάτια μου να γυαλίζουν,
κι εκείνες που γλιστρούν και γκρεμίζονται·
Που ξεφεύγουν και τρέχουν κατά πάνω σου να πέσουν στην αγκαλιά σου.
Εκείνες που ικετεύουν ένα φιλί σου κι εκείνες που σου ορμούν
και σε σπρώχνουν, σε τσακίζουν, σε φωτίζουν,
σε γλείφουν, σε ποτίζουν, σε αγγίζουν, σε χωρίζουν.

Είσαι οι θυσίες όλες που θα ήθελα να κάνω
μα δεν τολμώ να προσπαθήσω.
Είσαι τα χέρια μου που βάφονται με αίμα·
Κι όλα τα χρώματα που μ' απαρτίζουν. Ένα - ένα.
Οι εφιάλτες που με ξυπνούν και με τραντάζουν.
Τα γέλια που αλαλάζουν και μου χαράζουν το πρόσωπο.
Οι σεισμικές δονήσεις που χρειάζομαι για να συνεχίζω
και τα βήματα που χορεύω προς τα μπροστά, προς τα πίσω.

Είσαι η συνήθεια κι η αλήθεια·
τα στήθια και η βοήθεια.

Δεν με νοιάζει το πόσο, το που, το γιατί.
Μα το τόσο, το όσο, το μαζί.

Θέλω να κατοικείς στο κρεβάτι μας·
να εγκατασταθείς στο κορμί μου.
Θέλω να σε κοιτάζω κάθε φορά που θα πλαγιάζεις από 'δω και πέρα.

αΘηνά.

"I see you everywhere, in the stars, in the river, to me you are everything that exists; the reality of everything."  
Virginia Woolf 


Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Tu m’ abysses.

Κέλομαι σε Γογγύλα

Ώρες ώρες λείπεις απελπιστικά.
Τόσο, που νομίζω μπορώ να σε εφεύρω ολόκληρη·

Να σε αφήσω στο κέντρο της κάμαράς μου,
και να χαζεύω το φέγγος του σκοτωμένου μας έρωτα.
Να αναπαραστήσω τα ολόλιμνα σκοτεινά σου μάτια·

Να ανακαλέσω και την παραμικρή λεπτομέρεια
του ωχρού προσώπου σου,
Την παραμικρή χαραμάδα του ισχνού κορμιού σου.

Μπορώ μέχρι και να κουβεντιάσω μαζί σου·
Να αναπαράγω την κύκνεια φωνή σου ξανά και ξανά-

Κι ύστερα να μπω μέσα σου και να κυλιστώ ερμητικά στην ύπαρξή σου.

Ώρες ώρες λείπεις αμετάκλητα.

αΘηνά.



Τρίτη 11 Απριλίου 2017

11 Απριλίου


Εκεί στο απάτητο σφρίγος του θέρους
μπολιάζονται οι εποχές
και μεταλαβαίνουν οι νύχτες·
Ακολουθείς την πρωινή καταχνιά
έως την άκρια της μέρας·
Γυρεύεις αυτό που έχασες,
στα πέρατα του χρόνου
και στα ψηλά βουνά.
Στην εκκωφαντική ησυχία
και στ' ουρανού το φαεινό φανέρωμα.

Άοκνα τα μεγέθη των φάρων
Ανέφικτες οι ατέρμονες κορφές
Τα φαράγγια, σκυλιών αλυχτίσματα

Ρίγανη, κυνόροδα, θυμάρι.

*

Επισπεύδω τις φυγές μας-
σε εντολές φόβων μετεωριζόντων
που κάποτε,
πολύ πριν να υπάρξουμε,
Μας χάραξε κάποιος στο κέλυφος του νου·

Ξοδεύομαι ύστερα, να γλείφω κάθετες πληγές·
Λες και χαθήκαν τ' ανοιξιάτικα κορμιά
τα ντυμένα πόθους, τα ηλιοστάλαχτα

Κι αντί να σημαδεύω στόματα
αειθαλή κι ανήσυχα
Φυλλίζω σελίδες στα ημερο.λόγια
κι αναζητάω συνδετήρες,
σκόρπια γράμματα.

Άφατα τα φιλιά των βράχων στα κύματα
Αναπόφευκτες οι χαράδρες των ματιών
Τα καρδιοχτύπια, σκοτωμένα αινίγματα

Φλισκούνι, δυοσμαράκι, μέντα.

*

Ένας ξυλιασμένος πάταγος
ένα κρανίο γερό που σπάζει στα δύο
κι ιδού· γεννάται
στους αφρούς της αιώνιας θάλασσας
η θεά, κόρη αρματωμένη,
χείλια ματοβαμμένα
σκονισμένα βλέφαρα,
πέλματα μυρωμένα

Υψώνεται πάνω απ' το αυγόμορφο νησί
Πετά τα όπλα και ντύνεται τους ελαιώνες
μυρένεται το φως, της νερατζιάς τα άνθη
στα πόδια τα γυμνά φορεί
όλες τις απόκρυφες νυχτερινές σου σκέψεις

Ανείπωτα τα λόγια των ραψωδών στα έπη
Αβάσταχτοι οι αιώνες στους ώμους μας
Τα μεσημέρια, κι η χρυσαφένια σκόνη τους

Σεμπρεβίβα, νερακίζια, αγιόκλημα.


*

Γλειψιματίες κι ερωμένοι μιας εποχής
που δεν ακούμε τον ύμνο της
Μα της χαιδεύουμε ακούραστα το χέρι.
Ώσπου να 'ρθεί το θέρος.
Πάντοτε με την ίδια σειρά:
Ο άγουρος Ιούνιος·
ο ξέφρενος Ιούλιος·
ο διάττοντας Αύγουστος·

Να γυμνώσουμε την λάβρα μας,
να φορέσουμε στις λέξεις, αιδούς στεφάνια.

Μια,
Δυό αράδες,
Τρεις

Ξαγρυπνούν στην ηχώ μιας μόνο λέξης.


ΡΕΙΓΟΣ


Αμόλυντες οι πλάκες της αυλής 
Ατελείωτες οι τύψεις των μαιάνδρων
Τα μάτια σου, αστεριών φιλήματα 

Κάκτοι, τριαντάφυλλα, τσουκνίδες.


αΘηνά.


Artwork: Waldemar Strempler

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Ερωτα.παντήσεις

Do you love me?

Μ' ερωτας αν·
Ξυπνώ με τη σκέψη σου αν·
Σ' αγάπησα κάποτε κι αν·
Ξεπαγιάζω τα βράδια αν·
τ'απογεύματ' αδειάζω,
Ν' ακούσω φωνάζω αν·
Καταφέρνω και σε καταχωνιάζω αν·
Περνά μέρα χώρια σου αν-
ανατριχιάζω για σένα αν·
Γράφω  για 'σένα αν·
Τρομάζω για 'σένα αν·
Θα γυρνούσα σε 'σένα αν·
Μ' αγαπούσες μια μέρα. Αν.

Σ' ερωτα.ω αν·
Μου φτιάχνεις σκοτάδια, μου γνέφεις με χάδια και αν·
Μ' ονειρεύεσαι πού και πού αν-
αρωτιέσαι ο δρόμος που θα 'βγαζε αν·
Τη στροφή προσπεράσαμε κι αν
το κορμί σου μιλάει τη γλώσσα που αν·
Συνεχίσω κι αρχίσω να αν-
αστενάζω, να σβήνω, ν' αλλάζω
και αν·
Η αφή σου θυμάται τα αν·
ανάψω τσιγάρο θα πάρεις  μια τζούρα και αν·
Θα γυρνούσες λαθραία στα αν·
Με πετύχεις τυχαία και αν·
Μ' αγαπούσες· μοιραία αν·

Μ ΕΡΩΤΑΣ Σ ΕΡΩΤΑ Ω
Γελιέμαι, πεινάω
Μοναχή μου απαντάω αν·

αΘηνά.

bed rock - NVM Illustration